خرید و دانلود تحقیق انعطاف پذيري در ورزش

خرید و دانلود تحقیق انعطاف پذيري در ورزش

خرید و دانلود تحقیق انعطاف پذيري در ورزش

انعطاف پذيري در ورزش                 

انعطاف پذيري به معناي توانايي حركت روان يك مفصل يا گروهي از مفاصل در طول دامنه كامل حركت مي باشد. به عبارت ديگر، افزايش دامنه حركت عضلات و مفاصل را انعطاف پذيري مي گويند.

انعطاف پذيري، بخش مهمي از تمرينات هر ورزشي است كه با انجام تمرينات كششي توسعه مي يابد. كمبود انعطاف را مي توان يكي از دلايل ضعف فني و اجراي ناموفق تكنيك ها در ورزشكاران دانست كه اين ضعف مي تواند مانع رسيدن به حداكثر سرعت و قدرت در وجود آنها شود.

وقتي انعطاف پذيري بدن پايين باشد، به هنگام حركت اعضاي بدن، در مفاصل احساس درد مي شود. ورزشكاراني كه در بدنشان انعطاف كمتري دارند، حتي در انجام حركات سبك و معمولي هم با مشكل روبه رو مي شوند و در ناحيه مفاصل احساس درد مي كنند. با انعطاف و كشش بيشتر، بدن مي تواند انرژي بيشتري را آزاد سازد.

كشش مطلوب باعث سرعت، قدرت و استقامت افزون تر مي شود. اگر هر ورزشكاري به طور منظم و مستمر تمرينات انعطافي را در برنامه تمريني خود قرار دهد، سرعت بيشتري در حركات پيدا نموده و هرگز دچار آسيب فيزيكي نخواهد شد، اما چنانچه تمرينات كششي را به طور نامنظم انجام دهد، بر اثر فشار نامطلوب، امكان پارگي و يا كشيدگي عضلات و تاندون ها زيادتر خواهد شد.

بالا بردن انعطاف، همانند بالا بردن ديگر توانايي هاي بدن به كندي صورت مي گيد و نيازمند گذشت زماني نسبتاً طولاني و مداومت در انجام حركات كششي مي باشد.

حركات نرمشي در هر رشته ورزشي نسبت به نوع حركات و تكنيك هاي تخصصي آن رشته طرح ريزي مي شود و در هر رشته ورزشي، با توجه به نيازهاي حركتي خاص آن رشته، تعداد و نوع حركات نرمشي متفاوت مي باشد.

از ديدگاه حركت شناسي، يك دونده با مانع به انعطاف پذيري نسبتاً زياد لگن خاصره و يك شناگر، به انعطاف پذيري شانه و مچ نياز بيشتري دارد و يك كونگ فوكار با توجه به ويژگي هاي خاص اين هنر، به انعطاف پذيري كامل بدن نياز دارد. اگر در هر رشته ورزشي، حركات نرمشي متناسب با آن رشته انتخاب نشود، تمرينات سود چنداني نداشته و موفقيتي براي ورزشكار به همراه نخواهد داشت.

انعطاف پذيري به عواملي مانند: طول عضلات، تاندون ها، ليگامنت ها، ساختار مفاصل، مقدار بافت چربي اطراف مفاصل، حرارت بدن، سن و جنس بستگي دارد. به طور مثال افرادي كه از عضلات بزرگت و

حجيم تر و يا از چربي زير پوست زيادتري برخوردارند، ممكن است در انجام حركات انعطافي با مشكل روبه رو شوند. البته منظور اين نيست كه تمام افراد چاق و عضلاني، انعطاف پذيري ضعيفي دارند.

افراد چاقي كه عضلات خود را وادار به تمرينات كششي مي كنند، مي توانند از انعطاف پذيري مناسبي برخوردار شوند. همچنين متناسب با افزايش سن افراد، ميزان انعطاف پذيري آنان هم كاهش مي يابد كه به وجود آمدن تغييرات و كاهش ميزان فعاليت در بدن، از دلايل آن است.

البته اگر افراد مسن، تمرينات انعطافي را به صورت منظم و مداوم انجام دهند، با كاهش دامنه حركتي در مفاصل روبه رو نخواهند شد. در ضمن برخي تحقيقات نشان مي دهد كه زنان قابليت انعطاف پذيري بيشتري نسبت به مردان دارند و علّت آن را تفاوت جنسي در ساختار لگن و هورمون هايي كه احتمالاً بر انعطاف اثر مي گذارند، مي دانند.

همچنين عواملي مانند گرمي و سردي هوا و نوع محيط تمرين (سر پوشيده يا در هواي آزاد) بر روي تمرين كششي تأثير زيادي دارد.

انعطاف پذيري بايستي با توجه به آمادگي بدن و ورزيدگي آن پيش برود و تمرينات هر جلسه بايستي به راحتي و بدون فشار بيش از حدّ انجام شود. تنگي نفس، نامنظم شدن ضربان قلب، بي حالي و كشيدگي بيش از حد عضلات، پاره شدن رباط ها و تاندون ها و درد مفاصل، همگي حكايت از انجام تمرينات غلط نرمشي دارند.

فوايد انعطاف پذيري

آسان نمودن اجراي تكنيك ها، آرامش جسمي و فكري، بهبود سيستم گردش خون در بدن، هوشياري بيشتر بدن، كاهش خطر صدماتي همچون پيچ خوردگي مفاصل و كشيدگي هاي عضله و ناراحتي هاي كمر، كم كردن خشكي عضلات بدن، افزايش سوخت و ساز عضلات و مفاصل و ديگر بافت هاي مربوط به آنها براي اجراي بهتر حركات و…

انواع انعطاف پذيري

انعطاف پذيري را به دو دسته تقسيم كرده اند:

1- انعطاف پذيري ساكن (استاتيك)

2- انعطاف پذيري پويا (ديناميك)

انعطاف پذيري ساكن عبارتست از توانايي كشش يا كشش قسمتي از بدن در حالت سكون يا در جهات مختلف كه مستلزم حركات آهسته، تدريجي و كنترل شده از طريق دامنه كامل حركتي است و به عبارت ديگر، دامنه حركتي يا تغييرات حركتي حول مفصل را انعطاف پذيري ساكن مي گويند و به دو روش فعال و غيرفعال صورت مي گيرد.

در روش فعال، شخص خودش را به طرف وضعيت كشش حركت مي دهد؛ مانند حركت بالاي بدن به سمت زانوها. در روش غيرفعال، يك نيروي خارجي باعث ايجاد كشش مي شود؛ مانند كمك گرفتن از يك وسيله يا شخص انعطاف پذيري ساكن به بافت ها امكان مي دهد كه آرام و به تدريج افزايش پيدا كنند و در اين روش، انعطاف به مدت طولاني تري حفظ مي شود.

انعطاف پذيري پويا عبارتست از توانايي كشيدن يا كشش عضلات بدن در دفعات مختلف و با تكرارهاي مداوم كه در اين انعطاف پذيري، حركات سريع و كنترل شده است و به دليل بروز آسيب هايي كه براي ورزشكاران مبتدي ايجاد مي كند، بهتر است از اين روش كمتر استفاده شود و در صورت نياز با آمادگي كامل عضلات و مفاصل، اقدام به انجام اين نوع كشش كرد.

در موقع تمرينات كششي به توصيه هاي زير توجه فرماييد:

1- براي جلوگيري از صدمات احتمالي، قبل از هر چيز به فكر سلامتي خود باشيد.

2- قبل از انجام حركات كششي، بدن خود را با دويدن ملايم گرم كنيد.

3- از انجام حركات كششي در مكان هاي خيلي سرد خودداري كنيد.

4- حركات كششي را بر روي سطوح ليز و لغزنده انجام ندهيد.

5- مفاصل خود را بيش از حدّ طبيعي تحت فشار قرار ندهيد زيرا باعث ايجاد آسيب در مفاصل مي شود.

6- اگر قسمتي از مفاصل يا عضلات بدنتان درد شديدي داشت، ممكن است دچار كشيدگي و يا پارگي عضله شده باشيد. در چنين موقعي فوراً تمرينات را قطع نمائيد و به پزشك مراجعه كنيد.

7- ساختار بدن افراد با هم متفاوت است و همه مثل هم نمي توانند به يك دامنه حركتي و انعطافي يكسان دست يابند. پس بيش از حدّ توان به بدنتان فشار وارد نكنيد.

8- انعطاف پذيري با تمرينات منظم و مداوم حاصل مي شود، با چند جلسه تمرين نمي توان به حدّ موردنظر از كشش رسيد.

9- دليل و اثر هر حركت و كشش را بفهميد، زيرا فهم درست حركات به انجام سودمند و مطمئن آنها كمك مي كند.

خرید و دانلود تحقیق انعطاف پذيري در ورزش

برای خواندن ادامه مطلب پروژه تحقیق انعطاف پذيري در ورزش ، خرید و دانلود را انجام دهید. تا فایل ورد آن در اختیار شما قرار بگیرد.