خرید و دانلود تحقیق نقش سازمان ملل در بحران بوسنی

خرید و دانلود تحقیق نقش سازمان ملل در بحران بوسنی

خرید و دانلود تحقیق نقش سازمان ملل در بحران بوسنی

نقش سازمان ملل در بحران بوسنی

چکیده:

موج گسترده ملی گرایی افراطی ناشی از تحول نظام بین المللی در پایان جنگ سرد، اروپای شرقی و به ویژه یوگسلاوی را به کام جنگی خونین کشاند. بحران بالکان زمینه مداخله اکثر بازیگران و سازمانها منطقه ای و به ویژه سازمان ملل متحد را فراهم آورد؛ مسکو از این جنگ برای احیای نقش خود بهره جست؛ واشنگتن به منظور گسترش نفوذ خود در اروپا و محک زدن توانایی اتحادیه اروپا در بحرانهای منطقه ای، در نهایت، سررشته امور را به دست گرفت و قرارداد «صلح دیتون» را به امضا رسانید.

مسئله تجزیه یوگسلاوی و در پی آن فاجعه بوسنی هرزگوین از ابعاد مختلف قابل تعمق و بررسی است. زمینه بحث ما در این مقاله چگونگی برخورد شورای امنیت سازمان ملل متحد با بحران بوسنی هرزگوین، راهکارهای ارائه شده و نوآوریهای این ارگان در زمینه توسعه اختیارات نیروهای حافظ صلح در بالکان، ایجاد مناطق امن و منطقه ممنوعه پروازی، همکاری نزدیک شورا و «ناتو» برای اجرای عملیات پاسداری از صلح و به طور کلی بررسی شیوه ها، راهکارها و میزان توانایی و قدرت این رکن بین المللی و عوامل تقویت کننده یا بازدارنده در مدیریت این بحران حاد و پیچیده بین المللی است.

مقدمه

پایان جنگ سرد موجی از ملی گرایی افراطی را در شوروی و اروپای شرقی به دنبال داشت. این موج به تجزیه برخی از کشورها منجر شد که گاه با درگیریهای خونین و ناگوار همراه بود. تجزیه یوگسلاوی و در پی آن بروز فاجعه بوسنی هرزگوین مقوله ای است که از جنبه های گوناگون قابل تعمق و بررسی است. حوادث خونباری که پیرو اعلام استقلال بوسنی هرزگوین در این کشور روی داد بر همگان دانسته است.

جنگ و خونریزی، نسل کشی، نقض وسیع و سیستماتیک حقوق انسانی، به مخاطره افتادن صلح و امنیت بین المللی و سایر حوادث وحشتناک در جنگی نابرابر و فاقد شرافت نظامی و توسل به خشونت و وحشیگری کم نظیر، جمهوریهای کرواسی، اسلوونی و به ویژه بوسنی هرزگوین را به صحنه نمایش بربریت و سقوط ارزشهای انسانی بدل کرد.

جنگ در یوگسلاوی زمینه هایی برای دخالت اکثر بازیگران بین المللی فراهم آورد؛ مسکو از این جنگ برای ایفای نقشی مؤثر در اروپا بهره گرفت؛ واشنگتن به منظور گسترش نفوذ خود در اروپا و با محک زدن توانایی اتحادیه اروپا در بحرانهای منطقه ای در نهایت سررشته امور را به دست گرفت و با امضای موافقت نامه «صلح دیتون» به اتحادیه اروپا و مسکو خاطر نشان کرد که بدون مداخله آمریکا هیچ بحران بین المللی قابل حل و فصل نیست.

هر چند در طول بحران، روسیه و کشورهای اروپایی از جایگاه برجسته تری برخوردار بودند، ولی به رغم تعقیب موضوع از سوی آنان و اتخاذ مواضعی پیچیده و گاه متعارض، آنها نخواستند یا نتوانستند کاری از پیش ببرند و به نوشته «تارا کارتا» ، پژوهشگر مؤسسه مطالعات و تحلیل های راهبردی هند،

«نقش جامعه اروپا در مسئله یوگسلاوی پیشین در بهترین شکل خود، نقشی غیر تعیین کننده و به بدترین شکل آن، بی مسئولیتی محض بوده است. نویسنده معتقد است که اروپا تصور می کرد فرصتی برای ابراز وجود یافته است تا در زمینه حل منازعات و مناقشاتی که تاکنون به دست آمریکا انجام می شد، به چاره اندیشی بپردازد و در مقابل آمریکا ابراز وجود کرده، با استقلال عمل کند.

لیکن امریکا نیز با تمام قوا تلاش کرد که تا مسئله یوگسلاوی پیشین و بوسنی هرزگوین به دست اروپایی ها حل نشود.) امریکا و اروپا ظاهرأ و به دلایل مختلف در اینکه مسلمانان نباید در این جمهوری حاکمیت یابند اتفاق نظر داشتند و شاید تنها اختلاف نظر آنان مسئله اجازه مرگ و زندگی به مسلمانان بوده است.

منافع مشترک اروپا و صربها و روابط سنتی، تاریخی و فرهنگی آنان با یکدیگر، مشترکات همه جانبه روسیه و صربها و همکاری فرانسه و صربها در دو جنگ جهانی پیشین و هراس آنها از وجود یک کشور اسلامی در قلب اروپا از یک سو، و ناتوانی از داشتن سازمانی مستقل در زمینه نظامی برای اعمال قدرت، وجود حکومتهای ناپایدار و اختلاف دیدگاه بین فرانسه، انگلستان و آلمان و سایرین، به ویژه در قبال بحران بوسنی هرزگوین، از سوی دیگر، مانع از اتخاذ تصمیمی مؤثر و قاطع بوده است.

محور بحث ما در این مقاله بررسی چگونگی برخورد شورای امنیت سازمان ملل متحد با بحران بوسنی هرزگوین، نوآوریهای این شورا در زمینه توسعه اختیارات نیروهای حافظ صلح در بالکان، ایجاد مناطق امن، همکاری نزدیک شورا و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در اجرای عملیات پاسداری از صلح و به طور کلی بررسی شیوه ها، روشها و تاکتیکهای مورد استفاده این رکن بین المللی در مدیریت بحرانی حاد و پیچیده است؛

رکنی که بر مبنای تفسیری موسع از صلاحیتهای خود عمل کرده است. گفتنی است که شورای امنیت از آغاز بحران موضوع را در دستور کار خود قرار داد؛ قطعنامه های متعددی (بیش از ۷۵ قطعنامه در مجموعه بحران بالكان) در مورد آن صادر کرد و اقدامات خاصی هم برای پایان بخشیدن به خونریزی و ختم جنگ به عمل آورد. لكن هیچ یک از این اقدامات کارایی لازم را در پایان بخشیدن به حوادث بوسنی هرزگوین نداشت.

در طول جنگ دخالت سازمان ملل به طور عمده به توزیع کمکها و وادار کردن طرفها به احترام به حقوق بشردوستانه محدود شده بود. حفظ جان و تأمین امنیت نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل نیز از جمله موضوعاتی بود که ذهن مسئولان سازمان ملل را مشغول می داشت.

واقعیت آن است که در طول بحران، سازمان ملل ترجیح داد که به جای توقف اقداماتی که موجب نقضهای مکرر و جدی حقوق بشر در بوسنی می شد، از طریق کمک به مصیبت دیدگان، که قربانی یک تجاوز بین المللی شده بودند، واکنش نشان دهد. انتخاب این سیاست و پیمودن چنین خط مشی ای موجب تداوم رنجها و مصیبتهای انسانی شد.

در حالی که برای جلوگیری از تشدید بحران و پیچیدگی اوضاع نیروهایی مورد نیاز بود که صلح را نه حفظ، بلکه اعمال و اجرا کنند؛ زیرا هنگامی که سازمان ملل درگیر بحران شد، صلحی وجود نداشت تا به حفظ آن بپردازد. به هر ترتیب، موانع و مشکلات عدیده ای موجب ناکامی سازمان ملل در این بحران شد؛

برخی به تهدید جان نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل و گروهی به داخلی بودن وضعیت فوق اشاره کرده، شرایط را برای درگیری بیشتر سازمان نامناسب می دانستند. در صورتی که حتی اگر هم وضعیت بوسنی صرفا جنبه داخلی داشت، شورای امنیت بارها آن را تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی اعلام کرده بود و مانعی حقوقی در پیش رو وجود نداشت.

ناکامی سازمان ملل موقعیت این نهاد بین المللی حافظ صلح و امنیت جهانی را در مدیریت بحرانهای بین المللی تضعیف کرد و سؤالات فراوانی درباره مسئولیت و زمینه های ناتوانی آن برانگیخت. به هرحال علت اصلی بی میلی شورای امنیت نسبت به دخالت مؤثر در بوسنی را باید در اختلاف دیدگاه قدرتهای بزرگ، گرایش روسیه به صربها به دلایل نژادی، مذهبی و تاریخی، و فقدان منافع ضروری قدرتهای بزرگ در این بحران جست و جو کرد.

به عبارتی قبل از اینکه شورای امنیت به عنوان یک مجموعه و رکنی از ارکان سازمان ملل در این ماجرا مقصر شناخته شود، باید کشورهای قدرتمند عضو شورا را مورد سؤال قرار داد. به گفته کوفی عنان، معاون و نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل در یوگسلاوی: «هر چند سازمان ملل عهده دار اجرای عملیات در بوسنی می باشد؛

لکن وقتی هیچ کشوری به طور مستقیم حاضر به قبول خطر نیست و نمی خواهد از منابع انسانی و تجهیزاتی خود مایه بگذارد، غیرمنصفانه است که بگویند گناه اوضاع و احوالی که پیش آمده بر گردن سازمان ملل است.

در واقع، یک بررسی دقیق، عدم تناسب خط مشی امریکا، سازمان ملل و اتحادیه اروپا در قبال بحران بالکان را که موجب تداوم آن شد آشکار می سازد.

خرید و دانلود تحقیق نقش سازمان ملل در بحران بوسنی

برای خواندن ادامه مطلب پروژه تحقیق نقش سازمان ملل در بحران بوسنی، خرید و دانلود را انجام دهید. تا فایل ورد آن در اختیار شما قرار بگیرد.